Pamiętnikiem opiekuje się Arwena_Eowina_Black.

[ Powrót ]

Niedziela, 05 Grudnia, 1976, 17:36

Wspomnienia i "efekt nadmiaru nauki"

Witam, po raz kolejny. ¯ycie p³ynie raczej monotonnie, ¶miejê siê, p³aczê, spêdzam czas ze znajomymi, uczê siê pilnie, przesadzam mandragory, walczê z boginami- jak ka¿da przeciêtna nastolatka. Co prawda, w gazetach tr±bi± o jakich¶ niebezpieczeñstwach, napadach, morderstwach, ale jako¶ ma³o mnie to obchodzi-jestem bezpieczna w Hogwarcie. Ale mam za to niespodziankê. Robi³am porz±dek w kufrze i znalaz³am mój stary pamiêtnik z trzeciej i czwartej klasy. Mia³am du¿o uciechy jak czyta³am wszystkie notki, ale zrozumia³am jak± by³am kiedy¶ „g³upiutk± idioteczk±”. Postanowi³am, ¿e dwie notki wklejê do tego pamiêtnika, aby mieæ jakie¶ porównanie. Oto notka z trzeciej klasy:
Za³o¿y³am siê z przyjació³k±, ¿e przetransmutujê pióro w chomika. Najpierw przez okr±g³y tydzieñ, siedzia³am w bibliotece i szuka³am odpowiedniego zaklêcia. Przeczyta³am wiele opas³ych ksi±g, a¿ wreszcie moim oczom ukaza³o siê to, czego szuka³am. Popêdzi³am do dormitorium dziewcz±t usiad³am na ³ó¿ku, wycelowa³am ró¿d¿k± w pióro i wyszepta³am:
- Pluster!
Odczeka³am chwilkê, nic siê nie sta³o. Wykona³am krótki ruch ró¿d¿k± i prawie krzyknê³am:
-Pluster! Pluster! Pluster!
Naglê tu¿ za sob±, us³ysza³am ¶miech…
- Lilly, daj spokój! Przyznaj, przed wszystkimi, ¿e ci siê nie uda to nawet nie bêdziesz musia³a wykonaæ kary.
- Uda mi siê! Mogê nawet jutro przed wszystkimi gryfonami przetransmutowaæ to pióro- odpar³am hardo.
- Dobra, jutro po lekcjach!- powiedzia³a i wysz³a z pokoju.
Pad³am na ³ó¿ko, by³am zrozpaczona wizj± o¶mieszenia siê przed ca³ym domem. Bêd± mi to wypominaæ do koñca ¿ycia…
Obudzi³am siê nastêpnego dnia o 5 rano. Wymknê³am siê z dormitorium i uda³am do pustej klasy. Do godziny ósmej æwiczy³am zaklêcie. Piórko tylko nieznacznie siê porusza³o po wymówieniu zaklêcia. Przez wszystkie lekcjê, my¶la³am o zbli¿aj±cej siê klêsce. Tuz po ostatniej lekcji, wpad³am na pewien pomys³. Pêdem pu¶ci³am siê, do gabinetu profesor Minerwy.
- No dobrze, poka¿ jak to robisz- powiedzia³a zrezygnowanym g³osem profesorka, po chaotycznym przedstawieniu mojej sytuacji.
-Pluster!- Krótki ruch ró¿d¿ki, piórko nawet nie drgnê³o.
- Wszystko jasne, musisz to zrobiæ tak- profesorka d³ugo zamachnê³a siê, ró¿d¿k± i wyszepta³a- Plusterrr!
Na miejscu pióra siedzia³, przera¿ony chomik.
-Poæwicz chwile i pêd¼ do dormitorium- mruknê³a obojêtnie profesorka.
Po piêtnastu minutach by³am ju¿ w dormitorium.
-Ju¿ my¶la³am, ¿e stchórzy³a¶- wyszepta³a m¶ciwie Janet.
-Chcia³by¶ co? No dobrze, zapraszam tutaj, oto pierwszy raz w historii Trzecioklasistka, przetrasmutuje pióro w chomika- powiedzia³am g³o¶no, wszyscy stanêli wokó³ mnie.
Od chrz±knê³am i powtórzy³am ruch profesorki szepcz±c:
-Plusterr!
W dormitorium zapanowa³a cisza, na miejscu pióra siedzia³ przera¿ony chomik. Pozornie wszystko w porz±dku, ale… ten chomik by³ upierzony.
Wszyscy, wybuchli ¶miechem. Zak³adu nie wygra³ nikt, a to zdarzenie przesz³o do historii. Patrz±c na to teraz, rozumiem, ¿e „r” by³o za krótkie.

No có¿, mia³am wtedy trzyna¶cie lat(mam nadziejê, ¿e to wystarczaj±ce wyt³umaczenie).

Teraz ta druga, z czwartej klasy:

30.01
Dzi¶ skoñczy³am 14 lat. Urodziny zapowiada³y siê spokojnie. Nikt z dalszej rodziny nie zapowiedzia³ przyjazdu, z braku wolego czasu, ale zapewnili, ¿e przy¶l± prezenty. To te¿ po pysznym obiedzie, zaczê³am ogl±daæ prezenty. Dwie ciotki przys³a³y mi magiczne ksiêgi, (przypomnia³ mi siê hogwart, za tydzieñ wracam do szko³y- po feriach) dziadkowie zasypali mnie s³odyczami, rodzice kupili upragnion± sowê, a od starszej siostry Petuni, dosta³am zgniecion± laurkê. Do otwarcia zosta³ ostatni prezent : Od kochaj±cego wujka Achacego. G³osi³ napis na opakowaniu. Przestraszy³am siê nie na ¿arty, wujek ten jest znany w ca³ej rodzinie z ró¿nych dziwactw. Na ostanie urodziny przys³a³ mi kurê, ju¿ zwyczajna kura by³aby do¶æ dziwnym prezentem, ale ta na dodatek zionê³a ogniem. Postanowi³am zachowaæ ostro¿no¶æ. Z dusz± na ramieniu poczê³am otwieraæ pud³o. Gdy zerwa³am ostatni kawa³ papieru, moim oczom ukaza³a siê zwyk³a k³oda drewna.
- Eeee… Mamo mo¿esz mi wyt³umaczyæ, dlaczego ten stary dziwak wys³a³ mi na urodziny… kawa³ drewna?
- Mo¿e do ozdoby twojego pokoju… albo to jaki¶ niezwykle rzadki gatunek… magicznego…ee…drzewa?- mama dzielnie broni³a honoru rodziny.
- Nie wysilaj siê. On po prostu doszczêtnie zwariowa³! Trzeba to wywaliæ zanim…
- Nie! Jak odwiedzi nas wujek Achacy i zauwa¿y, ¿e nie ma jego prezentu to mo¿e mu siê zrobiæ przykro!- Och, i jak tu wytrzymaæ z taka matk±.
- To, chocia¿ przestawmy to pod stó³…- skapitulowa³am, Wraz z matk± i ojciec podnie¶li¶my pniak i wrzucili¶my pod stó³. Po czym ka¿dy wróci³ do swoich spraw.
Leniuchowa³am tak sobie w najlepsze, a¿ co¶ mnie tchnê³o i zajrza³am do ksiêgi, któr± dosta³am od ciotki. Nosi³a tytu³ „ Magiczne sztuczki upiêkszania”. Zainteresowa³ mnie rozdzia³ „B³otne eliksiry, ujêdrniaj±ce”:
„Gdy bêdziesz zbieraæ b³oto na bagnach, uwa¿aj na b³otoryje. S± to zwierzêta wygl±daj±ce jak k³oda drzewa, które lubiê ³apaæ ludzi za kostkê…”
Natychmiast zbieg³am do salonu, ale by³o ju¿ za pó¼no…
Tata wrzeszcza³ jak oszala³y ok³adaj±c ksi±¿k± b³otoryja przyczepionego do jego kostki. Mama skamienia³a przygl±da³a siê temu z kuchni. Postanowi³am co¶ zdzia³aæ. Podbieg³am do b³otoryja, usiad³am na nim i rozwar³am jego szczêkê. Tata wyj± kostkê z jego paszczy, lecz nie przestawa³ wrzeszczeæ i ok³adaæ go po g³owie…
Po 10 minutach ca³a rodzina siedzia³a przy stole, omawiaj±c sytuacje i zastanawiaj±c siê, co zrobiæ ze zwierzêciem. B³otu¶ (ka¿demu zwierzêciu trzeba daæ jakie¶ imiê) udawa³ pieñ tu¿ przed kominkiem.
- Ta bestia, chcia³a mi ze¿reæ nogê!- lamentowa³ tata.
- Spokojnie kochanie. Musimy go odstawiæ, do jego ¶rodowiska naturalnego!
- Zgadzam siê! Bagna s± nie daleko.
- Dobra… Z chêci± siê go pozbêdê- westchn±³ tata. Wzi±³ kluczyki do samochodu i razem z mam± wrzuci³ B³otusia do samochodu. Pomacha³am mu na do widzenia. W sumie, te b³otoryje to ca³kiem sympatyczne stworzenia, jak nie gryz± w kostkê oczywi¶cie…

Och, te wspomnienia…Ale z ciotkami nie utrzymujê ju¿ kontaktu. Zreszt± by³y przyszywane- tak samo jak wujek. Zjawili siê nie wiadomo sk±d, jak mia³am dwana¶cie lat i zaprzyja¼nili z moimi rodzicami… st±d to magiczne wujostwo.
I co? Kiedy¶ opisywa³am ciekawe zdarzenie, atak b³otoryi, zak³ady, szlabany. A teraz? Tylko problemy sercowe i k³ótnie z Potterem. Mo¿e zrobiê, co¶ szalonego, nie powtarzalnego…? I nie odpowiedniego, dla mojego wieku. Zobaczy siê. Ale nie bêdê nic planowaæ, w koñcu to co¶ bêdzie spontaniczne! I wtedy ewentualny czytelnik, czytaj±c mój opis Przysz³ego-Spontanicznego-Ciekawego-Wydarzenia, bêdzie pod wra¿eniem, mojego wyczynu.

Dopisane 10 minut pó¼niej:
Przepraszam, za ten ostatni komentarz, to efekt nadmiaru nauki. A wiêc, dobranoc.(Zaraz! Czy ja przypadkiem nie ¿yczê mi³ej nocy pamiêtnikowi? Jest ze mn±, ¼le... naprawdê ¼le.)

Komentarze:

Notka ¶wietna, tak jak wszystkie. Podoba³ mi siê pomys³ z tymi pamiêtnikami z porzedich lat.

Uff. cos mnie podkusi³o zeby zajzec a tu swieza nocia. swietny pomys³ zdaje mi sie czyta³as 7 czesc bo autorka HP umiesci³a date jej urodzin. niestety na nagrobku napisz szybko. nota barrrdzo podoba³a mi siê. pozdrówka.

Czy ja ci kiedy¶ mówi³am, ¿e wspaniale piszesz? Notka jest po prostu...¶wietna!!!! A pomys³ z tymi pamiêtnikami te¿ super!!!

Zagl±daj±c tu liczy³am na opis kolejnej k³ótni z Potterem, ale napotka³am na zaskakuj±c± odmianê i przyznajê, ¿e ca³kiem mi siê podoba³y te historie.
Okre¶lenie "g³upiutka idioteczka" mog³a¶ sobie darowaæ. Jedyny b³±d jaki znalaz³am to "odchrz±kn±æ" napisa³a¶ osobno, a pisze siê razem.
Jak ju¿ zauwa¿y³am z regu³y nie pope³niasz b³êdów i masz wprawê w pisaniu.

Co tu do gadania? Nocia poprostu super!!! Pozdro dla wszystkich czytaj±cych xD

musialabys pisac czesciej, ale jak juz cos napuszesz rzeczywiscie super. pozdro adri.

Fajnie

Muszê powiedzieæ, ze zawsze czytam twqoje notki , ale dopiero teraz komentujê, bo bardzo mi sie spodoba³a. Ogólnie ³adnie stylowo i gramatycznie napisana, ciekawy pomys³ z tym urywkiem z pamiêtnika.Pozdrawiam

Fajne

Noo bardzo fajne. Tylko pisz czê¶ciej :P

Ludziska Wy moje kochane!
Prosicie o czêstsze notki, a ja Was proszê o komentarze, poniewa¿ one karmi± mojego Wena xD
Sensowne komentarze mobilizuj± do dalszego pisania... A mnie ju¿ przyzwyczaili¶cie do du¿ej ilo¶ci komentarzy, wiêc jakim prawem mam co¶ napisaæ maj±c 10 komentarzy, hê? Pozdrawiam Arwena(w niezwykle dobrym humorze )
P.S.- S³owo "komentarz" nadu¿ywane przezemnie zosta³o specjalnie ;-]

No có¿... cz³owiek nie powinien siê do niczego przyzwyczajaæ ]:-> raz bêdziesz mia³a mniej, a raz wiêcej komentów i nic nie poradzisz... ale czytelnicy zawsze bêd±, wiêc siê nie martw.
Jak bêdziesz mia³a wenê to po prostu pisz.
Pozdrawiam!

Uwielbiam blogi o tematyce Potterowskiej a ju¿ w szczególno¶ci o Lily. Musze przyznaæ, ¿e notka super (napisa³abym tak jak zawsze, ale tu nigdy nie by³am ) Najfajniejszy pomys³ to by³ moim zdaniem ten z pamiêtnikiem z 3 i 4 klasy. Chomik z piórkami no naprawde fajne po³±cznie Nie wiem sk±d bierzesz te pomys³y, mi nigdy nie uda³o siê czego¶ takiego napisaæ, a chcia³abym... Uwa¿am ¿e starasz siê pisaæ zachêc aj±co i by czytelnik troche rozewa³ i tak minimalnie ¶miesznie. Te¿ tak siê staram, je¿eli chcesz zobaczyæ moje wypociny to wpadnij na:
www.szalone-zycie-liliane-evans.blog.onet.pl
mam nadzieje, ¿e nie po¿a³ujesz, ale niczego nie obiecuje i przepraszam za b³edy w komciu. Spieszy³am siê!

to jest genialne, czapki z g³ów

podoba mi sie ze wreszcie zaczelas pisac o lily i jamesie.

em... ale czemu w poprzedniej notce byl rok 1976 a w tej juz 2007? troche sie pomylilas. no ale kazdemu sie zdarza a juz mowilam ze mi sie notka podoba

skoro chcesz komentarze to proszeD
ja lubie Twoje notki bo nie napisa³a¶ ¿e Lily od razu chodzi z Potterem jak to jest na wiêkszo¶ci blogsach tylko fajnie rozkrêcasz jej historiê:PPP
teraz s± ¦wiêta i kilka dni wolnego wiêc napisz cu¶¶

p.s. przyznasz ¿e to by³ bardzo sensowny komentarz hê???:PP

@nk@- to by³ bardzo sensowny i mi³y komentarz, dziêkujê.
A, nastêpna notka? No có¿, kiedy¶ bêdzie musia³a siê pojawiæ. A ja postaram, siê troszkê popêdziæ mojego Wena.

1 2 3 4 »

| Script by Alex