Pamiętnikiem opiekuje się Nika1310

"In the event of my Demise,
when my heart can beat no more
I hope I die for a belief that I had lived for." (ang.)

"W dniu mojej śmierci
gdy moje serce nie będzie mogło już dłużej bić
mam nadzieję, że umrę za Wiarę, dla której chciałem żyć."
Autor: Tupac Shaker

Życie Nataszy jest pełne zagadek i tajemnic, żeby je odkryć musisz przeczytać ten pamiętnik, w którym nie znajdziesz nic oprócz bólu, smutku i prawdziwego życia… To nie jest kolejny pamiętnik pt. „Jestem księżniczką! Klękajcie narody!”. Życzę miłego czytania i komentowania!

[ Powrót ]

Sobota, 27 Października, 2007, 19:33

Gdy nadchodzi czas...

Czy jest jakie¶ wyt³umaczenie czemu nie pisa³am? Nie ma ¿ednego. Jestem zbyt leniwa i... zw±tpi³am w Nataszê. W swoje mo¿eliwo¶ci. Dzisiaj, mimo ¿e mam masê lekcji i "Zemstê" do przeczytania, wstawiam, wreszcie, now± nociê, któr± dedykujê tym, co j± przeczytaj±. I tak przy okazji... Zapraszam na moje nowe (kolejne?) forum, na którym znajdziecie moj± jedn± pracê niezwi±zan± z Hp. www.poprostuzyc.mojeforum.net A teraz upragniona nocia:

****
ZIMA 1992 roku

¦nieg ju¿ dawno spad³. Lochy sta³y siê jeszcze zimniejsze ni¿ by³y. Za dwa tygodnie ¶wiêta. Zastanawia³am siê czy jechaæ na nie do domu. Nie potrafi³am podj±æ decyzji, nie po tym co siê sta³o…
Pod koniec wakacji, a dok³adnie 18 sierpnia zabito dziadków Evansów. W nocy obudzi³am siê za potrzeb±, gdy wróci³am do ³ó¿ka nie mog³am zasn±æ. Le¿a³am na plecach i wpatrywa³am siê w sufit. Po jakim¶ czasie kto¶ zacz±³ pukaæ do drzwi frontowych, je¿eli nie nazwaæ tego ³omotaniem. „Chyba nikt tego nie s³yszy.” –Pomy¶la³am. Chwyci³am szlafrok i pocz³apa³am do drzwi. Przez wizjer widzia³am kilka osób ubranych w p³aszcze, nie potrafi³am ich rozpoznaæ.
-Chyba ich nie ma, Szlonooki. –Powiedzia³ bli¿ej mi nieznany g³os.
-Natasza! Otwórz te drzwi, to ja Moody! –Je¿eli to rzeczywi¶cie Szalonooki to widzia³ wszystko za pomoc± swojego oka.
-Czego chcesz po nocy? –Zapyta³am na dzieñ dobry, kiedy otworzy³am drzwi.
-Wpu¶cisz nas?
-Proszê! –Przesunê³am siê na bok, aby mogli wej¶æ.
-Rodzice w domu? I dlaczego nie ¶pisz? –Zaatakowa³ mnie jeden z towarzyszy Alastora.
-¦pi±.
-A mog³aby¶ ich obudziæ?!
-Jest ¶rodek nocy! Nie my¶lcie, ¿e wyci±gniecie go na jak±¶ misje! –Podnios³am g³os.
-Pos³uchaj, sprawa jest bardzo wa¿na!
-Ju¿ idê po nich! –Powoli wesz³am schodami, pó¼niej do pokoju rodziców po prawej. Zapuka³am. Nic. Jeszcze raz. Nic. Walnê³am piê¶ci± z ca³ej si³y.
-Czego? –Us³ysza³am g³os ojca.
-Mamy go¶ci. –Odpowiedzia³am spokojnie. Us³ysza³am jak ojciec co¶ niezrozumiale szepcze i otworzy³ drzwi.
-¯artujesz sobie? JEST ¦RODEK NOCY!
-To samo im powiedzia³am. -Sta³ w drzwiach, pochwali do³±czy³a do niego mama. –Zejd¼cie na dó³ jak mi nie wierzycie. –Przesunê³am siê na bok i przepu¶ci³am ich. Powoli zeszli na dó³.
-James, Lily! Mamy dla was smutn±, a wrêcz tragiczn± wiadomo¶æ. –Powiedzia³ Moody. –Lily, twoi rodzice zostali zabici w t± noc.
Taka wiadomo¶æ by³a szokuj±ca. Wszyscy troje byli¶my zdziwieni. Pó¼niej mama zemdla³a, a tata zblad³. Wyszli z Szalonookim, ¿eby za³atwiæ wszystkie sprawy. Pocz±tkowo nie chcieli zostawiæ nas samych, czyli mnie i ¶pi±cego rodzeñstwa. Jednak ojciec za pomoc± lusterka skontaktowa³ siê z Syriuszem, który za chwilê by³ u nas. Siedzia³am w fotelu w salonie, które by³o zwrócone plecami do kominka.
-Natasza? Czemu nie ¶pisz? –Us³ysza³am w lewym uchu.
-D³ugo by opowiadaæ. Nie chcieli mnie, przepraszam, nas zostawiæ samych, wiêc ciebie zatrudnili jako „nianiê”?
-Mo¿na by tak powiedzieæ. Gdzie wszyscy? –Zapyta³?
-Harry, Alex i Yoh ¶pi±, a reszta w kuchni. Nie chcieli przy mnie rozmawiaæ.
-Jeste¶ jeszcze za m³oda na takie szczegó³y. –Powiedzia³ wychodz±c. Przymknê³am oczy. Nie potrafi³am p³akaæ. By³am otêpia³a, nie dociera³o do mnie, ¿e zabito mi dziadków. Us³ysza³am odg³osy deportacji i pochwali do salonu wszed³ Syriusz. Usiad³ naprzeciwko mnie, wci±¿ mia³am zamkniête oczy.
-¦pisz?
-Nie…
-Jak siê czujesz? –Zapyta³ z trosk± w g³osie.
-Hmm… zale¿y o co pytasz. –Za¶mia³am siê. Przypomnia³o mi to nasz± rozmowê z pocz±tku wakacji. –O psychicznie czy fizycznie?
-Ogólnie.
-Nie wiem, co mam my¶leæ. W³a¶ciwie nie czujê nic oprócz dezorientacji.
-Ból i uczucie straty przyjdzie pó¼niej, jak zrozumiesz, ¿e to prawda. –Nie traktowa³ mnie jak dziecka. Siedzia³ z nog± na nodze i mówi³ do mnie jak do osoby doros³ej. Nast±pi³a chwila milczenia. Czu³am siê niezrêcznie, bo wzroku nie spuszcza³ ze mnie.
-Napijesz siê czego¶? –Zapyta³am i szybko wsta³am z fotela. –Kawa, herbata, sok?
-Pójdê z tob± i co¶ sobie wybiorê. –Czu³am jak idzie za mn±. By³ sporo wy¿szy. Wstawi³am wodê i zaczê³am nerwowo szukaæ herbaty. Ca³y czas bacznie mi siê przygl±da³.
-Czego siê tak gapisz? –W koñcu nie wytrzyma³am i zapyta³am.
-A tak sobie. Nie wolno mi?
-Nie. –Znowu milczeli¶my. Czajnik z wod± zacz±³ gwizdaæ, wiêc podnios³am siê z krzes³a i zaparzy³am dwie herbaty. –S³odzisz?
-Tak, poproszê. –Postawi³am przed nim cukiernicê i gor±c± herbatê. A sama usiad³am naprzeciwko i zaczê³am s±czyæ swoj±. Pierwsza ³y¿ka cukru znalaz³a siê w szklance, druga, trzecia i w koñcu czwarta. „Na Merlina! Przecie¿ to ju¿ likier!”
-Jak ty to mo¿esz piæ?
-Kwestia przyzwyczajenia.
-Dziwny jeste¶.
-Ty te¿. –Roze¶miali¶my siê oboje. –Nadesz³a pora, aby dokoñczyæ rozmowê. –Waln±³ ni z gruchy i pietruchy. Czeka³am a¿ zacznie. –Pamiêtasz to zdanie?
- Czas nadal stoi dla mnie w miejscu, ale nowa podró¿ przede mn±. –Wyrecytowa³am.
-Bardzo dobrze. Szuka³a¶ co¶ na ten temat? –Skinê³am g³ow±. Poci±gn±³ spory ³yk swojego likieru i zapyta³. –I co¶ znalaz³a¶?
-Nic, kompletnie nic. –To prawda, nic nie mog³am znale¼æ. ¯adnej wzmianki o tym.
-Hmm… a jak sama to rozumiesz? –Po co on pyta? Powinien mi to wyja¶niæ, a nie zadawaæ pytania.
-Nie zastanawia³am siê nad tym.
-A mo¿e powinna¶? Gdyby¶ przeczyta³a ka¿d± mo¿liw± ksi±¿kê na tym ¶wiecie, nigdy by¶ nie znalaz³a o tym wzmianki. –Poczu³am siê za¿enowana, dlaczego na to nie wpad³am?
-Mo¿e i tak, ale przejd¼ do sedna.
-Dobrze, ale nie przerywaj mi teraz. –Znowu poci±gn±³ ³yk herbaty. –Zapewne pamiêtasz ¶mieræ swojej siostry, Elizabeth. My¶lê, ¿e to znowu „oni”. Tym razem zabili twoich dziadków. Nie wiem kim s±, ale do czego¶ d±¿±. Z Jamesem postanowili¶my dzia³aæ na w³asna rêkê. Jednak nic nie znale¼li¶my na ich temat. Nie wiemy czy to by³a zemsta czy mo¿e maj± jaki¶ w tym cel. Porzucili¶my to… Mieli¶my rodziny, musieli¶my siê nimi zaj±æ. Wychowaæ wasz± pi±tkê nie by³o. –Serce ¶cisnê³o mi siê na wzmiankê o nas… Chodzi³o mu o mnie, Harryego, Justyna, Davida i… Micka. Byli¶my naprawdê niegrzeczni. Potrafili¶my nawet rzucaæ w siebie no¿ami (czyt. ja i Black). –Mo¿e to wydaæ siê ci dziwne, ale to mo¿e mieæ zwi±zek z tob±. –Zakrztusi³am siê herbat±, któr± popija³am.
-¯e co?! –Wrzasnê³am.
-Nie krzycz, bo obudzisz resztê. –Upomnia³ i ci±gn±³ dalej. –Jeste¶, ¿e siê tak wyra¿ê, smakowitym k±skiem, który jest niczyj i tylko czeka, a¿ kto¶ go po¿re. –Nie chcia³am s³uchaæ dalej, nie chcia³am widzieæ nic wiêcej. –Wygl±da na to, ¿e zaczê³o siê „polowanie na smaczne k±ski”. –Skoñczy³ piæ pseudo likier i wsta³ od sto³u. –Dziêki za herbatkê. Pójdê sprawdziæ, co dzieje siê na górze. –Siedzia³am na tym krze¶le oniemia³a i jeszcze bardziej zdezorientowana.
Trzy dni pó¼niej odby³ siê pogrzeb, nie potrafi³am p³akaæ. Nie chcia³am… Przytula³am p³acz±c± Alex. Na pogrzebie zjawi³a siê Petunia, siostra mamy z mê¿em i synem, którzy gapili siê na nas w oniemieniu. Mama sta³a obok ciotki i przytula³a j±. Trumny nie zosta³y otworzone na ceremoniê, poniewa¿ cia³a by³y zmasakrowane. Spuszczone je w dó³ i zakopano…
Teraz, po kilku miesi±cach nie czujê nic. Kompletne nic.
Dopiero teraz zrozumia³am s³owa Syriusza… Czas nadal stoi dla mnie w miejscu, ale nowa podró¿ przede mn±. Nawet je¿eli kto¶ odejdzie od nas na zawsze, to pozostaj± wspomnienia po nim. Jednak musimy ¿yæ dalej…
Cdn.
****
To tylko pierwsza czê¶æ, druga w przygotowaniu. Pozdrawiam!

Komentarze:

Nareszcie! Z³otko moje, wróci³a¶! Nawet nie wiesz, jak siê cieszê...
A co do notki, jestem zachwycona. Ta przerwa bardzo dobrze na Ciebie wp³ynê³a (tak mi siê wydaje ) Wtedy wyra¼nie nudzi³a¶ siê Natasch±, a teraz... Jest naprawdê o niebo lepiej, uwierz mi
Prócz kilku literówek, znalaz³am jeden b³±d, który powtórzy³ siê dwa razy: "pochwali". Z kontekstu zdañ wynika³o, ¿e mia³o tam byæ "po chwili", ale to pewnie tylko autokorekta w Wordzie
Jej, szkoda mi pañstwa Evansów... A Natascha teraz pewnie nie ma najlepszego samopoczucia, bo z tego, co mówi³ Syriusz, zginêli przez ni±...
4 ³y¿eczki cukru?! £apa skumplowa³by siê z moim kuzynek (7 ³y¿eczek xD)
Czekam na drug± czê¶æ
Buziam ;* i pozdrawiam

Zapomnia³am... Jestem w szoku, ¿e Petunia da³a siê przytuliæ Lily! Co ¶mieræ bliskiej osoby robi z cz³owiekiem...

Z notk± chcia³am zaczekaæ na nowe logo, ale nie ma go wci±¿
Bellu¶, pamiêtasz notkê z domu pañstwa Evans? Mówi³am, ¿e to bêdzie mia³o sens... Wiesz, tyle razy uk³ada³am w g³owie ¿ycie Nataszy, ¿e pogubi³am siê w tym sama, jednak (chyba) wybra³am najlepsz± i piszê. Natasza jest jedn± wielk± zagadk±, nawet dla mnie... Pozdrawiam!

Ps.: Petunia by³a w ogromnym szoku i dlatego da³a siê przytuliæ.

Nooo...obudzi³a¶ siê wreszcie.Cieszê siê...W zwi±zku z nag³ym "obudzeniem" twój mózg CA³KIEM siê rozbudzi³ i napisa³ piêkno notkê.Aha.Pyta³am wszystkich czy wiedz± co to jest dimitra...odpowiedzi by³y ró¿ne,ale...Do rzeczy.Nika,co to jest dimitra???
PS.Wiem,¿e strasznie dr±¿ê.

prze¿ywam to samo ale krzy¿acy byli gorsi. Nie bêdê narzekaæ bo sama zaniedba³am swego bloga

a nocia W++++

Nie przesadzajcie!
Kicia, o dymitriach bêdzie du¿o... Muszê, tylko popracowaæ trochê nad now± noci± i napewno dowiesz siê kim jest dymitria. Poczekaj cierpliwie, a nie po¿a³ujesz.
Anonim, dziekujê za t± ocenê, ¿eby oceniali mnie tak w szkole... Ach... rozmarzy³am siê.
Pozdrawiam!

Nare¶cie nocia...i powiem szczerze, ¿e gdy zaczê³am czytac po prostu odp³ynê³am. Rewelacyjna nocia, chodzia¿ mnie zawiod³a¶ My¶la³am, ¿e Syriusz wypowiedzia³ te zdanie bo co¶ czuje no Natashy a tu klapa Hehe wiem, wiem ja to bym tylko romansid³a czyta³a:P Zapraszam do mnie

W sumie te¿ pomy¶la³am na pocz±tku, ¿ê wywinie siê z tego niez³y romansik. Ale nawet lepiej, ¿ê tak siê nie sta³o. Bardzo ciekawe jest to twoje rozegranie akcji
Zapraszam do mnie

Wiem, wiem, ¿e nie pisa³am dawno, ale wena wróci³a i mogê pisaæ. New nocia bêdzie dopiero po ¶wiêtach zapewne. Jednak nie obiecujê, bo znowu wyjdzie jak poprzednio i nie bêdzie niczego. Pozdrawiam!
Ps.: Hehe, szczerze? Ja nigdy nie ³±czy³am w pary Syriusza i Nataszê...

Super notka. Natasha nie umie p³akaæ. Zastanawiam siê, czy ty czasem nie robisz z niej jakiego¶ cz³owieka ze stali, który nie posiada serca, nie potrafi kochaæ i wogóle. Robisz z niej jakiego¶ bladego, czarnoubieraj±cego siê trupa, ale w sumie to jest nawet ciekawe. Pozdrawiam!

Lauro, Natasza ma serce i o tym bêdzie napewno... Znowu co¶ obiecujê! Musicie poczekaæ, a¿ znów znajdê czas i co¶ skrobnê. Jednak narazie nie planujê opuszczaæ Was! Pozdrawiam!
Ps.: Jak podoba siê Wam logo i nowy podtytu³?

nocia bardzo fajna! d³ugo na ni± czeka³am a tak apropos
par to mnie do Nataschy najbardziej pasi Mick...

No fajne logo tylko ten podtytu³ taki d³uga¶ny. Ale bardzo fajny. Fragment wiersza mi siê spodoba³ szczególnie. Pozdro i zapraszam do mnie na new nocie bo siê rozpisa³am ostatnio. A i jak masz czas to by¶ mog³a rzuciæ oczkiem na moje notki przed wystawieniem? Proszê:]

Hanno, oczywi¶cie, ¿e mogê! Mój nr gg to 7269034. Pozdrawiam!

Mocna notka W

nareszcie juz myslalam ze nie zobaczymy cie wiecej czekam na kolejne lsnienia

Niko!
Wci±hne³am siê w ¿ycie tej dziewczyny. Chodz jestem niedlugo na tej stronie to moge smialo stwierdzic ze doskonale opisujesz uczucia Nataschy. Jestem pod wra¿eniem. Wieze ze mozesz wiecej nota na: P
I nic wiêcej bo mimo ¿e by³a cudowna wie¿e ¿e na wiêcej ciê staæ!
Pozdrawiam

no nareszcie notka! jak zawsze bez zastrze¿eñ. ju¿ nie moge siê doczekaæ nastêpnej. Pozdrowionka

1 2 3 4 »

| Script by Alex