To co siê zdarzy³o pewnej nocy w pe³niê ksiê¿yca...

S³ychaæ by³o trzask ³amanych ga³êzi. Kto¶ bieg³ przez las. Bieg³ szybko, bardzo szybko. Ucieka³ przed czym¶. By³ bardzo zmêczony, s³ychaæ by³o jak sapie lecz wcale siê nie zatrzyma³ tylko ca³y czas bieg³, ucieka³. By³ to kto¶ ma³y, wzrostu dziecka. Tak, to by³o dziecko, ch³opczyk. Mia³ mo¿e piêæ lat, na pewno nie wiêcej. Jego si³y by³y na wyczerpaniu. Chcia³ przeskoczyæ du¿e zwalone drzewo ale nie uda³o mu siê. Przewróci³ siê. Chcia³ wstaæ i biec dalej ale ju¿ co¶ co go goni³o by³o przy nim. Ch³opiec us³ysza³ to co¶.
Obróci³ siê. Zobaczy³ ogromne, ¿ó³te ¶lepia na wysoko¶ci jego oczu. By³y przera¿aj±ce. Wydawa³oby siê, ¿e to wilk. Nie, to nie by³ wilk, to by³ wilko³ak!!!
Ch³opiec wiedzia³ o tym i dlatego ucieka³. Poszed³ do lasu z kolegami bawiæ siê w chowanego. Lecz niestety, w poszukiwaniu kolegów zapu¶ci³ siê w g³êboki las, a potem siê zgubi³ i szuka³ drogi powrotnej. ¦ciemnia³o siê z ka¿d± chwil± a¿ w koñcu zapad³a noc, ciemna noc z tysi±cem gwiazd na niebie i ksiê¿ycem, który króluje w¶ród nich. Koledzy byli od ch³opczyka starsi bo mieli 10 lat i po prostu uciekli do wioski Hogsmeade, do domu bo nie chcieli siê bawiæ z dzieciuchem jak do sami nazywali.
Teraz wilko³ak warcza³ tak przera¼liwie i przeokrutnie, ¿e niejeden czarodziej - doros³y cz³owiek przecie¿ , zemdla³by na miejscu lub dosta³ drgawek ze strachu jak cz³owiek chory na febrê lub nogi wros³yby mu w ziemiê u nie móg³by siê ruszyæ z miejsca. Jednak ch³opiec powoli odsuwa³ siê od wilko³aka zd±¿aj±c w kierunku drzewa, na które zamierza³ wspi±æ i tam przeczekaæ do rana, kiedy tarcza ksiê¿yca nie bêdzie ju¿ dzia³a³a na wilko³aka.
Wilko³ak widocznie domy¶li³ siê co ch³opiec zamierza zrobiæ bo w³a¶nie szykowa³ siê do skoku. Ch³opiec by³ bystry i szybko wsta³, obróci³ siê plecami do wilko³aka i zacz±³ biec w kierunku drzewa, na które zamierza³ siê wspi±æ. Ju¿ by³ przy drzewie, kiedy zêby wilko³aka dosiêg³y go. Okropny stwór ugryz³ go a raczej dziabn±³ w nogê. Ch³opiec mimo potwornego bólu w nodze dzielnie wspina³ siê na drzewo. Gdy znalaz³ siê na ga³êzi, na której postanowi³ przesiedzieæ ca³± noc spojrza³ w dó³.
Wilko³ak miota³ siê wokó³ drzewa jak szalony. Próbowa³ siê na nie wdrapaæ ale nie móg³. W pewnym momencie stan±³, powêszy³ i uciek³ w g³±b lasu. Ch³opca zastanowi³o, co mog³o byæ przyczyn± ucieczki wilko³aka.
Z lasu wyszed³ centaur. Mia³ jasne w³osy, jasne oczy, by³ piêkny.
- Chod¼ ch³opcze - powiedzia³ centaur - Nie bój siê mnie. Nie zrobiê Ci krzywdy. Wilko³ak ju¿ nie przyjdzie.
- Na pewno?
- Tak, na pewno. Jak masz na imiê?
- Remus. Nazywam siê Remus Lupin.
- No wiêc chod¼ Remusie.
Ch³opiec zszed³ z drzewa ze zwinno¶ci± ma³ej ma³pki. 
- Oj niedobrze- powiedzia³ centaur- Wilko³ak ugryz³ Ciê, niedobrze. No có¿, wsiadaj.
Remus wsiad³ na centaura.
- Mam rozumieæ, ¿e mieszkasz w Hogsmeade, tak?
- Tak, chcê do mamy!!!
- Nie, mama z tat± przyjdzie do Ciebie jutro. Teraz jedziemy do Hogwartu?
- Do czego? - zapyta³ ch³opiec.
- Do Hogwartu, to Szko³a Magii i Czarodziejstwa . . .
Ch³opiec s³ucha³ z zaciekawieniem opowie¶ci Firenza o tym jak za³o¿ono Hogwart i o jego dziejach.
- I teraz dyrektorem tej szko³y jest Albus Dumbledore - najwiêkszy mag wszechczasów.
- A oto i Hogwart - powiedzia³ centaur gdy wyjechali z lasu.
Firenzo skierowa³ siê w stronê chatki, ma³ej drewnianej chatki.
Zapuka³ do drzwi. Po chwili w drzwiach stan±³ olbrzymich rozmiarów cz³owiek. By³ prawie dwa razy wy¿szy od normalnego cz³owieka, dwa razy szerszy i mia³ brodê do pasa.
- Ach to Ty Firenzo - zwróci³ siê do centaura.
- Witaj Hagridzie - odpowiedzia³ centaur. Tego oto ch³opca dzi¶ w nocy ugryz³ wilko³ak i . . .
- Dobra, resztê ju¿ wiem. Chod¼ ma³y - powiedzia³ Hagrid poczym wzi±³ Remusa na rêce. Ch³opiec wygl±da³ jak kruszynka w rêkach Hagrida - Pójdziemy do Dumbledore'a.
- Do widzenia Remusie - powiedzia³ Firenzo do ch³opca, a po chwili doda³ sam do siebie - Mam nadziejê, ¿e jeszcze siê spotkamy, je¶li gwiazdy nie k³ami±.
Poczym odwróci³ siê i odszed³ w stronê Zakazanego Lasu
Aga Bem