|
??
Syriusz: Więc kogo pierwszego zjemy?
James: Tylko go posłuchajcie! Trzy godziny na lodowatym dachu a on już bredzi od rzeczy!
Remus: Eee... zachowuje się jak zawsze, więc to chyba jeszcze nie hipotermia.
Peter: Zimno mi
Syriusz: Nie może ci być zimno. Jesteś grubiej ubrany niż my wszyscy razem wzięci!
James: Chłopaki, ja proponuję: NIE słuchajmy Syriusza, to przez niego tu siedzimy.
Syriusz: No daj spokój. Co byście zrobili beze mnie?
Peter: Położyli się do ciepłych łóżek.
Syriusz: Ale czy to nie jest bardziej ekscytujące?
James: Tak... Siedzenie na szpiczastym kawałku kamienia to moje ulubione zajęcie.
Remus: Wcale nie chciałem tego usłyszeć...
Syriusz: Ja chciałem. Zapiszę to.
Peter: Uwielbiam tak patrzeć w ciemność...
Syriusz: Zapomnij o ciemności. Patrz na to piękne jasne okno.
Remus: Jeśli będziemy na nie patrzeć to światło nigdy nie zgaśnie. To uniwersalne prawo.
Peter: To co mamy robić?
Syriusz: Zdecydujmy kogo zjemy pierwszego. Jeśli tu na dobre utkniemy oczywiście.
James: Coś bardzo niedobrego twoim tonie pozwala mi sądzić, że mówisz serio.
Syriusz: Bo mówię serio... pobawcie się ze mną, co innego macie do roboty?
James: W sumie to moglibyśmy. Wydaje mi się, że wszyscy jesteśmy w tej chwili podobnego zdania...
Peter: Ale to nie fair...
James: Nawet nie waż się go bronić! To przez niego nie leżysz w swoim ciepłym łóżku.
Remus: Peter chyba nie bronił Syriusza tylko siebie.
Syriusz: W takim razie zjedzmy jego. On jest naj... najszerszy!
Peter: Nie jestem gruby! I na pewno nie broniłem ciebie!
Syriusz: No to chyba sam się będę musiał obronić. Chłopaki, popatrzcie na mnie!
James: Patrzymy. I...?
Syriusz: No to wyobraźcie to sobie. Przecież ja nie mam prawie mięsa- same kości! Zjecie mnie i niedługo będziecie musieli zabić następnego.
James: Więc zabijamy każdego po kolei, tak?
Remus: A jak długo czekamy między morderstwami? Jeśli dwa tygodnie to jestem bezpieczny.
Syriusz: Możliwe, że jesteś bezpieczny tak czy tak.
James: Taak... Remus może być jak tarantula: czy on gryzie ciebie, czy ty jego- jesteś zatruty.
Remus: Dzięki za porównanie chłopaki.
Peter: Nie. Przecież wiemy, że możemy go ugryźć.
Syriusz: A można wiedzieć skąd profesorze Pettigrew?
Peter: Przecież już to zrobiliśmy. Pamiętasz jak zapytałeś czemu dziewczyny go lubią bardziej?
Remus: Ja pamiętam. Prawdziwy a niego zwierzak. A ja tylko chciałem pomóc.
James: To było dawno i nie prawda, teraz nie robi różnicy.
Syriusz: Zamknij się panie mistrzu- ścigający-nie-długo-znany-jako-wołowina-beztłuszowa!
James: Siedź cicho. Przecież już cię zabiliśmy.
Remus: Nie, jeszcze nie. A poza tym on ma rację. Jesteś tu najzdrowszym przedstawicielem gatunku.
Syriusz: Proponowałbym w sosie grzybowym, co wy na to?
Peter: Nie mamy grzybów.
Remus: Chyba, że pleśń.
James: Ja przecież nawet nie lubię grzybów. No i co byście beze mnie zrobili?
Syriusz: Nie słuchałeś co mówimy. Zabilibyśmy kogoś innego i zjedli.
Peter: Ciebie.
Syriusz: Nie wiem mój mały przyjacielu, ale mogę ci powiedzieć z własnego doświadczenia kto tu jest bardzo smaczny.
Remus: Na pewno nie ja i mam nadzieję, że nie gniewasz się o tą sprawę z dziewczynami.
Syriusz: Posłuchajcie go tylko! Głosuj na niego Peter a dam ci mój sweter.
James: Zaczynasz gadać zupełnie jak ślizgon.
Syriusz: Ha! Gdybyś nie był już martwy zabiłbym ciebie.
Peter: Dobra.
James: Co dobra?
Peter: Dawaj ten sweter.
Remus: Nie mogę uwierzyć. Moje życie jest warte mniej niż sweter.
James: Zapamiętajmy to sobie dobrze. Tu siedzi człowiek, który zdradziłby przyjaciela za sweter!
Peter: Bo mi ZIMNO!
Syriusz: Na prawdę? Biedne, cierpiące dziecko. Zostało nas dwóch, więc sądzę, że zabiję cię w akcie litości.
Peter: Nie możesz! Pomocy!
Remus: My go nie możemy powstrzymać.
James: Tak, my jesteśmy duchami.
Syriusz: Teraz wszyscy jesteście duchami. Uhahaha!
James: A ja mam nadzieję ,że Syriusz dobrze się bawi skoro wymordował wszystkich przyjaciół.
Remus: Myślę, że sobie jakoś poradzi, dopóki nie opuści go poczucie humoru James: Rany... skóra mi cierpnie jak was słucham.
Syriusz: Mi też. To była tylko GRA, chłopaki. W prawdziwym życiu możecie mnie traktować jako jedzenie.
Remus: A bardzo się obrazisz jak nie będziemy?
James: Tak, myślenie o tobie jako o winnym jest o wiele bardziej zabawne.
Peter: Patrzcie! Światło w oknie zgasło!
James: Więc stara wiedźma w końcu poszła spać. Wracamy do łóżek.
Merigold
| 
Związek Krytyków ...!