KOSZ NA ¦MIECI
(tłumaczenie: Narya).

W sytuacji, gdy sami-wiecie-jak-wiele artykułów na temat Harry’ego Pottera i JK Rowling pojawia się ci±gle w prasie, nie można unikn±ć i takich, których tre¶ć nie pokrywa się zbytnio z prawd±. To jest ¶wietne miejsce, bym mogła powiedzieć Wam prawdę o kilku historiach, które zdaj± się być bardziej fikcj± niż faktem.
Poniżej zamieszczam praktyczny przewodnik, który szybko pomoże Wam zapoznać się z rodzajem ¶mieci, jakie możecie znaleĽć w moim koszu.

•   ZACZYNAJĄCE ¦MIERDZIEĆ
  
  Prawdziwe w kwestiach zasadniczych, ale przejaskrawione lub zniekształcone.
  
  
•   NADMIERNA ILO¦Ć DODATKÓW
  
  Ziarno prawdy przysypane grub± warstw± nie¶cisło¶ci.
  
  
•   PRZETWORZONE
  
  Kłamstwo, które pojawia się z nuż±c± regularno¶ci±.
  
  
•   STĘCHŁE
  
  Stare kłamstwa, które nagle pojawiaj± się na nowo.
  
  
•   PRAWDZIWE ¦MIECIE
  
  Nie mam pojęcia, jak takie rzeczy w ogóle mogły znaleĽć się w prasie (chociaż czasami bywaj± ¶mieszne)
  
  
•   TOKSYCZNE
  
  Krzywdz±ce.
  
  

• JKR buduje „rezydencję z piętnastoma sypialniami”.
  
  Byłam bardzo ubawiona ostatnimi doniesieniami brytyjskich gazet dotycz±cych naszych starań uzyskania pozwolenia na budowę domu z piętnastoma sypialniami – przecież nawet Dudley potrzebował tylko dwóch. To prawda, że przeprowadzali¶my pewne prace budowlane w naszym domu w Edynburgu, ale ponieważ nie zamierzamy otwierać hotelu, zgodzili¶my się na trochę bardziej umiarkowan± liczbę sypialni – podzielcie piętna¶cie przez trzy a znajdziecie się trochę bliżej prawdy.
  
  Wła¶nie zdałam sobie sprawę z tego, że zasada „podziel przez trzy” sprawdziłaby się przy większo¶ci prasowych „nowinek”.
  
  

• Na przyjęciu z okazji premiery filmu „Driving Lessons”, JKR poinformowała pewnego dziennikarza, że napisała już 750 stron części siódmej.
  
  No, na litość boską. Nie napisałam 750 stron części siódmej, a jeśli byłoby to prawdą, to zaczęłabym się martwić, bo końca jeszcze nie widać.
  
  Ale rzeczywiście byłam na tym przyjęciu, więc ta wiadomość nie jest do końca nieprawdziwa. Ten dziennikarz także twierdzi, że powiedziałam, iż Rupert jest „niesamowity” w tym filmie. I jest, więc ta część informacji nie powinna znaleźć się w koszu na śmieci.
  
  
• JK Rowling zawetowała wybór Stevena Spielberga na reżysera pierwszego filmu o Harrym Potterze.
  
  To nie ja wybieram reżyserów filmów! Jak dot±d poznałam wszystkich reżyserów – Chrisa Columbusa, Alfonsa Cuarona i Mike’a Newella – i bardzo ich polubiłam. Z chęci± odpowiadałam na ich pytania dotycz±ce postaci oraz różnych w±tków i byłam zachwycona filmami, które stworzyli (jeszcze nie widziałam Czary Ognia, ale zapowiada się bardzo dobrze!). I na tym kończ± się moje powi±zania z reżyserami. Steven Spielberg rzeczywi¶cie rozważał reżyserowanie „Kamienia Filozoficznego”, ale zrezygnował z tego projektu. Każdy, kto s±dzi, że zawetowałam lub mogłabym zawetować wybór kogo¶ takiego, musi oddać swoje Samopisz±ce Pióro do naprawy.
  
  
• JKR stwierdziła, że „Półkrwi Ksi±żę” to, jak dotychczas, jej najlepsza ksi±żka.
  
  Nieprawda. Jest zbyt przes±dna, by mówić takie rzeczy na głos! Powiedziała – i to na tej stronie – że nie była tak zadowolona z ksi±żki od czasu „WięĽnia Azkabanu”.
  
  

• Pierwowzorem Harry’ego Pottera był kuzyn JKR.
  
  Po raz kolejny kładę palce na klawiaturze by napisać, że Harry jest całkowicie wymy¶lon± postaci±. Nie jest wzorowany na żadnym mężczyĽnie w okularach, którego spotkałam w ci±gu mojego życia, ani na żadnym chłopcu z blizn± gdzie¶ na twarzy, ani też na żadnym z moich kolegów uczęszczaj±cych do szkoły z internatem.
  
  Ale chwila, jakby się nad tym zastanowić, to JA JESTEM prawdziwym Harrym Potterem! Noszę okulary, mam bliznę, moja szkoła dzieliła się na różne domy, czasem wpadałam w kłopoty… przygotujcie się na kolejn± historię w jutrzejszych brukowcach zatytułowan±: „Rowling domaga się połowy własnych dochodów z tantiemów”.
  
  Niestety najbardziej przygnębiaj±ce jest to, że tego typu opowie¶ci pojawiaj± się cały czas (zobaczcie moj± „Biografię”). Żaden pisarz nie może nic zrobić, by ludzie przestali twierdzić, że to oni s± „pierwowzorami” danych postaci. Je¶li chodzi o mnie, to mogę tylko mówić prawdę i ufać, że czytelnicy, posiadaj±cy odrobinę rozs±dku, będ± wiedzieć komu wierzyć.
  
  
• Dr Neil Murray rezygnuje z pracy.
  
  Rok temu kilka gazet stwierdziło, że mój m±ż porzucił pracę, prawdopodobnie po to, by siedzieć w domu i obserwować, jak piszę. To jedna z takich plotek, które mnie denerwuj±, bo krzywdz± moj± rodzinę. Poprosili¶my gazety, które wydrukowały tę błędn± informację, o sprostowanie, co też uczyniły. Mimo to, ostatnio znowu ukazał się artykuł, w którym Neil przedstawiony został jako osoba niepracuj±ca. Tak więc… i mam nadzieję, że po raz ostatni… Neil NIGDY nie zrezygnował z pracy i nadal jest lekarzem w Edynburgu.
  
  

• Hailes jest niew±tpliwie prymitywnym poprzednikiem Quidditcha.
  
  W czasie, gdy ukazał się pierwszy tom Harry’ego Pottera, pojawiło się wiele historii twierdz±cych, że Quidditch został oparty na pewnych mało znanych, ale także i na tych bardziej popularnych grach zespołowych. Niektóre z nich, jak Hailes, s± uprawiane tylko w konkretnych brytyjskich szkołach. Doszło nawet do tego, że Quidditch był porównywany do piłki nożnej, co jest niedorzeczno¶ci± dla kogo¶, kto zna reguły obu tych gier. (Jestem pewna, że to nieporozumienie zostało zapocz±tkowane przez zdanie wypowiedziane przez Rona do Harry’ego w „Kamieniu Filozoficznym”, „to jest jak piłka nożna dla mugoli”, ale Ron odnosi się tylko do stopnia popularno¶ci obu tych sportów, a nie do samej gry.)
  
  Nie wzorowałam Quidditcha na żadnej dawnej ani teraĽniejszej grze. Szukanie „prawdziwych” odpowiedników rzeczy pochodz±cych ze ¶wiata Harry’ego Pottera stało się do¶ć powszechnym sposobem wypełniania pustych miejsc w gazetach. ¦mieszne jest to, że czasami ludzie nie zauważaj± tych najbardziej rzucaj±cych się w oczy powi±zań z rzeczami i ludĽmi ze ¶wiata rzeczywistego. Ale cóż.
  
  

• Postać Gilderoya Lockharta oparta jest na osobie pierwszego męża JKR.
  
  To nieprawda. Zawsze szczerze przyznawałam, że Gilderoy Lockhart MA swojego realnego odpowiednika (popatrzcie w dziale „Ekstra - Dodatki”). Z oczywistych powodów nie podam nazwiska tej osoby – mimo tego, jak bardzo potrafi być ona irytuj±ca, nie zasługuje na takie traktowanie – ale mogę stanowczo stwierdzić, że nie był to mój m±ż. Nie kłamię na temat Ľródeł moich inspiracji dotycz±cych postaci (chociaż w takich przypadkach, jak ten, zastanawiam się dlaczego nie odmawiam udzielania odpowiedzi na takie pytania!)
  
  

• JKR nie ma prawa wypowiadać się na temat gloryfikacji, w niektórych mediach, chorobliwie chudych kobiet, bo w jej książkach jest gruby chłopiec.
  
  Znalazłam kilka wersji tej historii. Wszystkie zostały napisane przez ludzi, którzy albo nigdy nie przeczytali drugiego rozdziału „Kamienia Filozoficznego”, albo postanowili zignorować to, co reszta z nas nazywa „faktami”. Myślałam o wypisaniu wszystkich postaci z moich książek, które są bardziej puszyste od innych, by wykazać, jak różne charaktery posiadają. Chciałam pokazać, że wśród tych osób znajduje się kilka najważniejszych, najbardziej godnych podziwu i kochanych spośród moich postaci, a także by udowodnić, że w moim wymyślonym świecie słowo „grubszy” wcale nie oznacza „zły”… ale Andy z Mugglenetu zrobił to już za mnie. Zajrzyjcie na: http://www.mugglenet.com/infosection/opinion/fatfem.shtml. Andy, jestem Twoim dłużnikiem, bo dzięki Tobie mogłam zaoszczędzony czas przeznaczyć na napisanie połowy rozdziału!
  
  
• Według pewnej brytyjskiej gazety, ostatnio pojawiłam się na brazylijskim festiwalu literackim. A czy potem z przyjemno¶ci± wróciłam do domu z ładnymi ceramicznymi i skórzanymi pami±tkami?
  
  Nie, takie rzeczy nie s± wystarczaj±co dobre dla JK. Postanowiłam kupić sobie okazały brazylijski letni domek.
  
  Je¶li jaki¶ fan z Brazylii czyta ten artykuł i zastanawia się, czemu nie mógł kupić biletu, by usłyszeć, jak czytam, to powód jest taki, że nigdy nie byłam w Brazylii. A je¶li jaki¶ handlarz nieruchomo¶ciami zastanawia się, czemu nie udało mu się robić ze mn± interesów, to powód jest taki, że nigdy nie kupiłam domu w Brazylii. Nawet je¶li mówimy o wspaniałej rezydencji w stylu kolonialnym, która graniczy z lasem, jak opisywała to dana gazeta.
  
  Moim wyimaginowanym s±siadem był Mick Jagger. S±dziłabym, że czego¶ takiego nie da się wymy¶lić… tyle, że wła¶nie kto¶ to zrobił.
  
  
• JK Rowling nie istnieje, to nazwa nadana grupie anonimowych pisarzy.
  
  Ta teoria narodziła się w Norwegii, co oznacza… cóż, każdy kto zna brytyjsk± prasę nie mógłby sobie wyobrazić, by takie wielkie oszustwo mogło przetrwać w tym kraju dłużej niż dziesięć minut.
  
  
• Rowling go¶ciła Księcia Karola i Księżn± Kornwalii na kolacji w swoim domu.
  
  Cóż, mam nadzieję, że oni to pamiętaj±, bo ja nie.
  
  
• Rowling nienawidzi Harry’ego Pottera.
  
  Kocham Harry’ego Pottera i zawsze będę go kochać.
  
  
• Rowling „w¶cieka się”, gdy jest postrzegana jako autorka ksi±żek dla dzieci.
  
  Kompletna bzdura! Wiele razy mówiłam, że je¶li nawet na zawsze pozostanę autork± ksi±żek dla dzieci (a tak może się stać), to nigdy nie będę tego traktowała jako zawód mniej ważny, łatwiejszy i mniej „poważny” niż pisanie dla dorosłych. Sytuacje, kiedy rzeczywi¶cie rozważałam możliwo¶ć pisania powie¶ci dla dorosłych, prawie zawsze wi±zały się z pytaniem dziennikarza przeprowadzaj±cego wywiad: „czy napisze Pani kiedy¶ ksi±żkę dla dorosłych?”
  
  
• Joanie
  
  Według najnowszego artykułu w jednej z brytyjskich gazet, moi najbliżsi przyjaciele zwracaj± się do mnie „Joanie”. Tak między nami, to nikt, w ci±gu całego mojego życia, nigdy nie nazywał mnie „Joanie”.
  
  Mam nadzieję, że wkrótce dowiem się, jak nazywa mnie mój m±ż. Może „Kevin”.